سازعرفان | هفته اوّل بهمن ۱۳۹۳

ما در میان عریانی تولد و عریانی مرگ ،نقش واسطه را ایفا می کنیم.
از زندگی می گیریم و به زندگی می بخشیم.
ما هیچ چیز نداشته ایم و هیچ چیز نداریم و هیچ چیز نخواهیم داشت.
همه چیز به هستی تعلق دارد.مالک حقیقی ،"او"ست.
چند روزی چیزی به ما امانت می دهد،
سپس پس می گیرد و روانه مان می کند.
انسان شاهدی بیش نیست.
اما این انسان باید بصیرتی کسب کند تا شایسته نام انسان باشد.
صحنه آفرینش،صحنه و ساحت خداست.. .…
"" ادب "" ایجاب می کند که بی کفش و پاپوش و صورتک به این صحنه و ساحت وارد شویم.
تخیله ء خانه ء درون از "من ها" ما را مستعدِ تجلی ِ خداوند میسازد.
آماده ،پاک و بی زنگار میشویم تاصورت ِ بی صورت ِ اورا در خود بتابانیم...

+ نوشته شده در چهارشنبه یکم بهمن ۱۳۹۳ساعت 22:31 توسط علی احمدی |